Dindar Gençler Yetişince Birileri Neden Tutuşuyor?

      
      Bir tartışmadır yürüyor. Gençler dindar mı olmalı? Dinsiz mi olmalı? Özgürlükçü mü olmalı? Yasakçı mı olmalı?
       Dışardan bakan da sanıyor ki: iki düşünce çatışıyor birileri özgürlükçü, diğerleri yasakçı..
       Peki, kendini özgürlükçü diye tanımlayan zihniyet bu ülkede yıllarca neler yaptı:


Başörtülülerin okumasını yasakladı..
Resmi kuruluşlarda çalışmasını yasakladı..
Askerlerin namaz kılmasını yasakladı..
Ezanın aslından okunması yasakladı..
Liseden öncesi Kuran-ı Kerim eğitimini yasakladı..
İstiyorlar ki çağa ayak uydursun, günah batağının içinde çocuğun yaşı büyüsün. Tam raydan çıksın. Sonra sen o gence Kur’an öğret! 
Zaten çağa ayak uydurmak kolay iş değil, mühim kaideleri var:
Alkolik nesil iyidir, kumarbaz nesil zararsız, fuhuş düşkünü nesil doğal, sosyal paylaşım sitelerinde mahremiyetini yüzbinlerce abazayla paylaşan nesil cesur, sanat için soyunana alkış tutup Allah için giyinene söven nesil özgürlükçü, Türk ailelerini temsil eden (!) dizilerdeki kucaktan kucağa atlayan kızlar çağdaş…


Fakat dindar nesil büyük tehlike!!!


Dinine özen gösteren birinin aklını çelerek (nefsini okşayarak) Allah'ın istediği şekilde yaşamasına mani olmak, dehşetini dünyada ne bir göz görmüş nede bir kulak işitmiştir denilen Cehennem ateşine muhatap etmek, mahalle baskısının en tehlikeli olanı değil de nedir?
Yani cazibedar bir fitne ile geçleri uyuşturup, ebedi hayatlarına duyarsız yetişmelerine razı olmanın vebali o kadar büyük ki, fâni sınırları aşıp bekâyı tehdit ediyor...


Şimdi söyleyin.. Cahiliye devrinde çocuklarını diri diri toprağa gömen babalar mı daha zalim? Yoksa şu asrımızda çocuklarını göz göre göre günah çukurlarına gömüp ebedi hayatlarına kasteden ana-babalar mı daha zalim? Yada aralarında bir fark var mı?? 
     İslamiyet’in özünde olan şeyleri hep İslâm’a karşı kullandılar. Getirdiği güneşi görmediler. Aydınlık gelecek dediler, çağdaşlık dediler, özgürlük dediler. Dini - manevi değerleri yok sayarak yaşadılar da ne oldu?! 
Kendisi dahil herkese zarar verecek derecede özgür! Kendilerinden de ileri düzeyde sarhoş, şehvet müptelası, saygısız, arsız, geri zekalı bir nesil yetişti..
İnkâr ve günahlarının vebali olarak kalpleri manevi yara bere içinde yaşamaya çalışır ama gururlarından hiçte belli etmezler (!) Dayatılan mantık basit: Kendini dinden soyutlayanlar çağdaş ve mutlu.. Dini hassasiyetleri olanlar gerici, irticacı, yobaz..(!)


Başta demiştik: “Dindar Gençler Yetişince Birileri Tutuşuyor”


Nasıl tutuşmasın ki? Hayatı boyunca dindarlarla uğraşmış, kendi pisliklerine bakmayıp muhafazakâr birinin yanlış yaptığını görünce hazine bulmuş gibi sevinen, sanki bütün dindarlar öyleymiş gibi gösterip gündemden düşürmeyen birisini düşünün.
      Böyle bir kişinin oğlu/kızı bir vesile ile Allah’a yönelse. İbadetlerine özen gösterse. Peygamber efendimiz (s.a.v.)’in ahlâkını kendine rehber edinse. Sonra da anne/babasına: Neden Kur’anın gösterdiği yoldan gitmeyip, fâni dünyanın üç kuruşluk haram zevki uğruna ebedi hayatını berbat ettiğini sorsa..
İşte bu onlar için çok büyük bir azaptır – cehennemsiz yanmaktır – manevi tutuşmaktır..


Asıl korktukları şey bu.. 


Âhirete dair bir şeyler konuşulmasından rahatsız olmalarının, gerçeklerin üstünü örtüp her fırsatta eğlence ve sarhoşluğa kaçmak istemelerinin asıl nedeni bu..
İhtiyar bir dinsiz, dindar bir gencin yanında kendisini kor ateşe karşı duran cılız bir kar tanesi gibi hisseder. 
Yalnız başlarına dayanamayacaklarını bildikleri için, kış mahsulü kar yığınları gibi birbirlerine tutunup fazla gözükmeye çalışıyorlar.
Dinine bağlı nesiller yetişince, yalnız kalmış kar taneleri gibi eriyip gitmekten korkuyorlar.
Fakat korkunun ecele faydası yok..


Her kışın elbet bir baharı vardır..